Դատաստանի օրը

Աստվածաշունչը հստակ ասում է, որ «մենք բոլորս պետք է ներկայանանք Քրիստոսի ատյանի առաջ» (Բ Կորնթացիներին 5.10): Ցանկանում ենք դա, թե ոչ, քրիստոնյա ենք, թե ոչ, մենք բոլորս պետք է ներկայանանք Դատավորի առաջ: «Մեզանից ամեն մեկն իր համար Աստծուն պետք է հաշիվ տա» (Հռոմեացիներին 14.12): Դանիել մարգարեն տեսիլք տեսավ երկնային դատաստանի մասին՝
 
«Մինչ նայում էի, գահեր տեղադրվեցին, և Հինավուրցը բազմեց: Նրա հագուստը ձյան պես սպիտակ էր, իսկ Նրա գլխի մազը՝ մաքուր բրդի պես: Նրա գահը կրակի բոց էր, Նրա անիվները՝ վառված կրակ: Կրակի մի գետ էր հոսում և գնում Նրա առաջից, հազար հազարներ էին ծառայում Նրան, և բյուր բյուրավորներ կանգնած էին Նրա առաջ» (Դանիել 7.9, 10):
 
2. Դուք կարող եք առանց վախի ներկայանալ դատին
 
Երկնային դատաստանի նկարագրությունը Դանիելի գրքում ակնածանք է ներշնչում և մի փոքր վախեցնում է։ Ի վերջո, մեզանից ո՞վ կարող է դիմանալ նման քննությանը։ Աստվածաշունչն ասում է, որ «բոլորը մեղանչեցին և զրկվեցին Աստծո փառքից», և որ «մեղքի հատուցումը մահն է» (Հռոմեացիներին 3.23; 6.23)։ Այնուամենայնիվ, պատմության մեջ ավելին կա: Իրականում հիանալի նորություն կա։
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          Եթե մեկը մեղանչի, բարեխոս ունեք Հոր առաջ․ Հիսուս Քրիստոսին՝ արդարին։

            (Ա Հովհաննես 2.1)
         
Հիսուսը մեր փաստաբանն է՝ մեր իրավաբանը դատաստանի ժամանակ, բայց Նա նաև մեր Դատավորն է: «Հայրը ոչ ոքի չի դատում, այլ դատելու ողջ իշխանությունը Որդուն է տվել» (Հովհաննես 5.22): Դատաստանի ժամանակ ո՞վ է լինելու մեր վկան: «Շնորհք ձեզ և խաղաղություն. . .Հիսուս Քրիստոսից՝ հավատարիմ վկայից. . . . Նա, որ սիրեց մեզ և ազատեց մեր մեղքերից Իր արյամբ» (Հայտնություն 1.4, 5):
 
Մտածեք դրա մասին. Հիսուսը ձեր դատավորն է: Հիսուսը ձեր փաստաբանն է: Հիսուսը վկայում է ձեր փոխարեն: Եվ ամեն ինչ կարգավորվում է: Հիսուսը վճարում է քո մեղքերի համար: Դա ավետարանի բարի լուրն է: Երբ Հիսուսը մեր կողքին է, մենք չպետք է վախենանք դատաստանից:

3. Քրիստոսը եկել էր ժամանակին
 
Կարո՞ղ ենք արդյոք ավելին իմանալ այս դատաստանի մասին: Արդյո՞ք Աստվածաշունչն ասում է, թե երբ տեղի կունենա այն: Իրականում, Աստվածաշնչում կա մի մարգարեություն, որը վերաբերում է դատի ժամանակին և դրա հետ կապված մանրամասներին, որի վերաբերյալ Դանիելը տեսիլք տեսավ (Դանիել 7։9, 10, 13)։ Ի՞նչ հայտարարություն արեց Հիսուսը, երբ Իր մկրտությունից հետո սկսեց Իր հանրային ծառայությունը:
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          Հիսուսը եկավ Գալիլեա. քարոզում էր Աստծո թագավորության Ավետարանն ու ասում. «Լրացել է ժամանակը, և մոտեցել է Աստծո թագավորությունը, ապաշխարե՛ք ու հավատացե՛ք Ավետարանին։

            (Մարկոս 1.14, 15)
         
Ի՞նչ նկատի ուներ Հիսուսը։ Ո՞ր «ժամանակի» մասին էր Նա խոսում: Հիսուսը նկատի ուներ Դանիելում գրված մի մարգարեություն, որը կանխագուշակում էր, թե հստակ երբ է հայտնվելու խոստացված Մեսիան։ Ահա Դանիելի մարգարեությունը:
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          Եվ իմացիր ու հասկացիր, որ Երուսաղեմը վերակառուցելու վճիռն արձակելուց մինչև Մեսիայի՝ Առաջնորդի գալը յոթ յոթնյակ և վաթսուներկու յոթնյակ կա. հրապարակը և պարիսպը պիտի վերակառուցվեն, սակայն տագնապալից ժամանակներում։

            (Դանիել 9.25)
         
Եբրայերեն «մեսիա» նշանակում է «օծյալ» (համապատասխան «Քրիստոս» հունարեն բառին): Հիսուսն Իր մկրտության ժամանակ օծվել էր Սուրբ Հոգով: (Մատթեոս 3.16, 17): Նա խոստացված Մեսիան էր՝ Իշխանը: Հիսուսի ծնունդից ավելի քան 500 տարի առաջ մարգարեությունը կանխագուշակել էր ճշգրիտ տարին, երբ Նա կհայտնվի որպես Մեսիա և կսկսի Իր փրկարարական ծառայությունը: Մեր Փրկչի մկրտությունն ու օծումը տեղի ունեցան ճիշտ ժամանակին: Եկեք նայենք Դանիելի կողմից տրված այս կարևոր մարգարեության մի քանի հիմնական կետերին։
 
Ա. ՄԱՐԳԱՐԱԳԵՈՒԹՅՈՒՆՆ ԱՍՈՒՄ Է, ՈՐ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԸ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆԵԼՈՒ ՀՐԱՄԱՆԻՑ ՄԻՆՉԵՎ ՄԵՍԻԱՅԻ ԳԱԼՈՒՍՏԸ ԿԼԻՆԻ «ՅՈԹ ՇԱԲԱԹ ԵՎ ՎԱԹՍՈՒՆ ԵՐԿՈՒ ՇԱԲԱԹ»: Աստվածաշնչի խորհրդանշական մարգարեության մեջ յուրաքանչյուր մարգարեական «օրը» հավասար է մեկ փաստացի տարվա (Եզեկիել 4.6; Թվեր 14.34), ուստի 69 շաբաթը հավասար է 483 օրվա կամ բառացի 483 տարվա։
 
Բ. ՊԱՐՍԻԿ ԹԱԳԱՎՈՐ ԱՐՏԱՔՍԵՐՔԵՍԸ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԸ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆԵԼՈՒ ՀՐԱՄԱՆԸ ՏՎԵԼ Է Ք.Ա. 457 ԹՎԱԿԱՆԻՆ (Եզրաս 7.7-13, 21-26): 483 տարին սկսելով 457թվականին՝ մենք գալիս ենք մ.թ. 27թվականը: (Հաշվի առեք, որ մ.թ.ա-ից մինչև մ.թ հաշվարկի մեջ չէր օգտագործվում «զրո» թիվը): Այդ ժամանակ պետք է գար «Մեսիա իշխանը»։ Ղուկասը Հիսուսի մկրտության և որպես Մեսիա օծելու ամսաթիվը գրանցեց որպես «Տիբերիոս Կեսարի կառավարման տասնհինգերորդ տարին» (Ղուկաս 3:1-3), որը մեր թվագրության համակարգում համապատասխանում է մ.թ. 27 թվականին: Հիսուսը եկավ ճիշտ ժամանակին:
 
Գ. ԿԱՆԽԱԳՈՒՇԱԿՄԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ, Մ.Թ. 27-ԻՆ, ՀԻՍՈՒՍՆ ԻՐ ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍԿՍԵՑ՝ Աստծո թագավորության Ավետարանը քարոզելով (Մարկոս 1.14, 15): Աստվածաշնչյան այս մարգարեության հստակ իրականացումը տպավորիչ կերպով հաստատում է, որ Նազովրեցի Հիսուսը իսկապես Մեսիան է՝ Աստված, Ով մեր երկիր է իջել մարդկային մարմնով:
 
Դանիելի մարգարեությունը շարունակեց ավելի շատ մանրամասներ հաղորդել Մեսիայի աշխատանքի և երկնքում կայանալիք դատաստանի մասին։
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          Եվ Նա շատերի համար մեկ յոթնյակ պիտի զորացնի. . .

            (Դանիել 9.27)
         
Մեկ շաբաթը (յոթ օրը) հավասար կլինի յոթ իրական տարվա՝ կիրառելով մարգարեական «տարի-օր» սկզբունքը: Յոթ տարի՝ մ.թ. 27-ից մինչև մ.թ. 34-ը, Հիսուսը «կհաստատի ուխտը», կամ խոստումը, որն Աստված կապել էր մարդկության հետ։ Հիսուսի մահը խաչի վրա կատարեց այդ ուխտի խոստումը: Ինչ պետք է տեղի ունենար այս «շաբաթ» -ի կեսին:
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          . . Եվ յոթնյակի կեսին պիտի դադարեցնի զոհը և հացի ընծան։

            (Դանիել 9.27)
         
Հիսուսը խաչվեց մ.թ. 31 թվականին՝ «շաբաթվա կեսին»։ Քրիստոսի մահվան պահին «տաճարի վարագույրը վերևից վար երկու մասի պատռվեց» (Մատթեոս 27.51): Տաճարի զոհերն ու ընծաներն այժմ իրականացան Հիսուսի՝ Աստծո Գառի մահով: Մարգարեությունն ամբողջությամբ իրականացնելով՝ Հիսուսը «դադարեցրեց» կենդանիների զոհաբերությունների հետագա անհրաժեշտությունը (Դանիել 9.27): Քրիստոսի մահվան ժամանակներից ի վեր մենք ուղիղ մուտք ունենք դեպի Աստված Հիսուսի՝ Աստծո Գառի և մեր Քահանայապետի միջոցով:

4. Դատը սկսելու ժամանակը
 
Ինչպես տեսանք, Դանիել 9.24–27-ի 70-շաբաթյա մարգարեությունը ճշգրիտ կանխատեսում էր, թե Հիսուսը երբ կսկսի Իր հանրային ծառայությունը և կմահանա խաչի վրա։ Այս 70 մարգարեական շաբաթները կամ իրական 490 տարիները սկսվեցին մ.թ.ա. 457 թվականին և ավարտվեցին մ.թ. 34 թվականին: Դրանք Դանիելին ցույց տրված ավելի երկար ժամանակի մարգարեության սկզբնական հատվածն են: Ըստ նրա՝ որքա՞ն է տևել այս ավելի երկար մարգարեությունը, և ո՞ր իրադարձությունն է նշանավորելու դրա ավարտը։
 
Աստվածաշունչն այսպես է ասում

          Մինչև ե՞րբ է լինելու տեսիլքը. . . Եվ Նա ասաց ինձ․ «Մինչև երկու հազար երեք հարյուր իրիկուն և առավոտ. հետո սրբարանը պիտի մաքրվի»։

            (Դանիել 8.13, 14)

Այս մարգարեությունը բացահայտում է 2300 մարգարեական օրերի ժամանակաշրջանը, որի վերջում «սրբարանը պիտի մաքրվի»։ Ի՞նչ է սա նշանակում։ Ինչպես 70 շաբաթները (490 օր) 490 իրական տարիներ են, այնպես էլ 2300 մարգարեական օրերը 2300 իրական տարիներ են (Եզեկիել 4.6): Երկու ժամանակաշրջաններն էլ սկսվել են մ.թ.ա. 457 թվականին, երբ Արտաշեսը հրամայեց «վերականգնել և վերակառուցել Երուսաղեմը» (Դանիել 9.25): Ք.ա. 457-ից հաշվելով 2300 տարի հասնում ենք մ.թ. 1844թ. (հիշեք, որ մ.թ.ա.-ից մինչև մ.թ. «զրո» տարի չկար):
 
Հին Կտակարանում սրբարանը մաքրվում էր ամեն տարի Քավության օրը (Ղևտացոց 16): Սա Իսրայելի համար դատաստանի ժամանակն էր և ներկայացնում էր Աստծո վերջին դատաստանի օրը երկնքում, երբ «դատը սկսեց, և գրքերը բացվեցին» (Դանիել 7.10): Այս մարգարեությունն ասում է, որ Աստծո դատաստանը երկնքում սկսվել է 1844 թվականին՝ 2300 տարվա ավարտին։
 
5. Դատաստան․ երկնային սրբարանը մարքրվեց
 
Ըստ մարգարեության՝ 1844 թվականին՝ 2300 տարվա վերջում «սրբարանը պիտի մաքրվի»։ Աստծո ժողովուրդը երկրի վրա, մ.թ. 70-թվականից ի վեր ֆիզիկական սրբարան չի ունեցել, երբ հռոմեացիներն ավերեցին Երուսաղեմի տաճարը։ Հետևաբար, սրբարանը որը պետք է մաքրվի՝ սկսած 1844 թվականից, պետք է լինի երկնային սրբարանը, որի պատճենն էր միայն երկրային տաճարը: Ի՞նչ է նշանակում երկնային սրբարանի մաքրում: Հին Կտակարանում սրբարանը խորհրդանշական կերպով մաքրվում էր ամեն տարի Քավության օրը: Սա եբրայեցի ժողովրդի համար դատաստանի հանդիսավոր օր էր, քանի որ նրանք, ովքեր հրաժարվում էին խոստովանել իրենց մեղքերը և ներում խնդրել, «կտրվեցին Աստծո ժողովրդից» (Ղևտացոց 23.29): Քավության օրը և Հին Կտակարանի սրբարանի մաքրումը ներկայացնում էին Աստծո դատաստանի օրը, որը սկսվել է 1844 թվականին և ներառում է երկնքում գտնվող սրբարանի մաքրումը: Այն, ինչ խորհրդանշորեն տարին մեկ անգամ՝ Քավության օրն անում էր քահանայապետը, Հիսուսն անում է «մեկ անգամ» ընդմիշտ, որպես մեր Քահանայապետը երկնքի սրբարանում (Եբրայեցիս 9.6-12): Մեծ դատաստանի օրը Նա սրբարանից հեռացնում է նրանց բոլոր խոստովանված մեղքերը, ովքեր Իրեն ընդունել են որպես Փրկիչ: Սա դատական աշխատանք է, որը սկսվել է 1844 թ-ից:
 
Այժմ դատաստանը, որը տեղի է ունենում երկնքում, ուսումնասիրում է բոլոր արդարների արձանագրությունները՝ և՛ ողջերի, և՛ մահացածների, որպեսզի տիեզերքից մեզ հետևողների մտքերում հաստատի, թե ովքեր կլինեն փրկվածների թվում, երբ Հիսուսը գա:
 
Որպես մեր Դատավոր՝ Հիսուսը արդարների բոլոր մեղքերը հավիտյան հեռացնում է նրանց կյանքի արձանագրությունից: Նա մեր մեղքերն առանձնացնում է մեզանից․«որքան որ արևելքը հեռու է արևմուտքից» (Սաղմոս 103.12): Կարծես երբեք մեղք չենք գործել։ Զարմանալի չէ, որ մենք կարող ենք անվախ կանգնել դատաստանի ժամանակ:
Իմ աղոթքը
 
Եթե նախկինում երբեք չես աղոթել, հոգ չէ: Սկզբի համար ահա մի կարճ աղոթք, որը կարող ես վերափոխել կամ ավելացնել քո սրտից բխող բառերը։ Կարող ես աղոթել կամ բարձրաձայն կամ լուռ քո մտքում։ Փորձիր աղոթելիս Աստծո հետ խոսել այնպես, ինչպես կխոսեիր քո լավագույն ընկերոջ հետ՝ ասելով այն, ինչ քո սրտում է:
 
Սիրելի՛ երկնային Հայր, շնորհակալություն Հիսուսի պարգևի համար, Ով մահացավ ոչ թե Իր, այլ իմ մեղքերի համար: Շնորհակալ եմ, որ Նրան ինձ համար Փաստաբան, Քահանայապետ և Դատավոր ես նշանակել: Ես ընդունում եմ Նրա խոստումը, որ կազատի ինձ մեղավոր, դատարկ կյանքի ճանապարհից և ինձ կպատրաստի երկնքի համար: Այս ամենը խնդրում եմ Հիսուսի անունով, ամե՛ն: