Հին Կտակարան
Նոր Կտակարան
26 Յոբը նորից խօսեց ու ասաց. 2 «Ո՞ւմ ես մերձենում կամ ո՞ւմ օգնականն ե…
26 Յոբը նորից խօսեց ու ասաց.
2 «Ո՞ւմ ես մերձենում կամ ո՞ւմ օգնականն ես լինելու դու.
արդեօք ո՞չ նրա, ում ուժն անբաւ է,
ու բազուկն՝ հզօր։
3 Ո՞ւմ խորհրդակից ես լինելու դու.
արդեօք ո՞չ նրան, ով ամբողջապէս իմաստութիւն է։
4 Ո՞ւմ յետեւից ես արդ գնալու դու.
արդեօք ո՞չ նրա, որի զօրութիւնը այնքա՜ն մեծ է։
Ո՞ւմ ես բան ասել, եւ կամ ո՞ւմ շունչն է դուրս եկել քեզնից։
5 Միթէ երբեւէ կը ծնուեն ջրի խորքից հսկաներ,
կամ էլ այնտեղի բնակիչներից։
6 Մերկ է դժոխքը Աստծու առաջ,
եւ կործանումը չունի վրան քօղ։
7 Ոչնչի շուրջը փռեց երկինքը,
կախեց երկիրը ոչնչի վրայ։
8 Իր ամպերի մէջ ջուրն է ծրարում,
եւ չի պատռուի մէգը նրանց տակ։
9 Նա, ով պահում է երեսն իր գահի,
փռում է վրան իր մառախուղը։
10 Իր հրամանով սահման է քաշել ջրի երեսին,
մինչեւ վախճանը լոյսի ու մութի։
11 Երկնի սիւները սարսուել են այնպէ՜ս
ու զարհուրել են նրա սաստումից։
12 Հանդարտեցրել է ծովն իր զօրութեամբ,
եւ ովկիանոսը իր իմաստութեամբ տարածուել-փռուել։
13 Սարսուել են նրանից փականքներն երկնի.
սպանել է նա իր հրամանով վիշապն ապստամբ։
14 Ահա այս է մասն իր ճանապարհի,
եւ դեռ պիտ լսենք խօսքերը նրա, մինչեւ վերջին շիթ։
Եւ ո՞վ կ’իմանայ նրա որոտման զօրութիւնը մեծ,
երբ այն արձակուի»։