Հին Կտակարան
Նոր Կտակարան
Հարսը պատասխան է տալիս և ասում.1 Իմ եղբորորդին իջավ իր պարտեզը՝խնկածա…
Հարսը պատասխան է տալիս և ասում.
1 Իմ եղբորորդին իջավ իր պարտեզը՝
խնկածաղիկների մեջ՝
բուրաստաններում հովվելու
և շուշաններ հավաքելու։
2 Ես իմ եղբորորդունն եմ,
և իմ եղբորորդին՝ իմը.
Նա, որ հովվում է շուշանների մեջ։
Փեսան ասում է հարսին.
3 Անուշահոտության պես բարետես ես, մերձավո՛ր իմ,
գեղեցիկ, ինչպես Երուսաղեմը,
ապշեցուցիչ գեղեցկությամբ հորինված։
4 Աչքերդ դարձրո՛ւ ինձանից,
քանզի դրանք վրդովեցին ինձ,
վարսերդ նման են այծերի հոտերի,
որ երևացին Գաղաադից։
5 Ատամներդ նման են խուզված ոչխարների հոտերի,
որ դուրս են գալիս ջրավազանից.
բոլորն էլ՝ զույգ գառնուկներով,
և ամուլ չկա նրանց մեջ։
6 Շուրթերդ նման են կարմիր թելի,
և գեղեցիկ են խոսքերը քո։
Այտերդ՝ իբրև նռան կեղև՝
թաքնված քողիդ հետևում։
7 Վաթսուն թագուհի և ութսուն հարճ,
և օրիորդներ, որոնց թիվ չկա։
8 Իմ աղավնին միակն է, իմ կատարյալը,
իր մոր միամորիկը, ընտրյալն իր ծնողի։
Տեսան նրան դուստրերն ու երանի տվեցին,
գովեցին նրան հարճերն ու թագուհիները։
Դուստրերը և թագուհիները տեսան հարսին և երանի տվեցին նրան.
9 Ո՞վ է սա, որ երևում է ինչպես առավոտ,
գեղեցիկ է, ինչպես լուսինը,
ընտիր, ինչպես արեգակը՝
զարմանալի հորինված։
Փեսան ասում է հարսին.
10 Իջա ընկուզենիների պարտեզ՝
նայելու ճյուղերի արդյունքին,
տեսնելու, թե ծաղկե՞լ է որթը,
ծաղկե՞լ է նոճին,
ծաղկե՞լ են նռնենիները։
Հարսն ասում է փեսային.
11 Այնտեղ կտամ քեզ իմ ստինքները,
իմ հոգին ոչինչ չիմացավ,
ինձ Ամինադաբի կառքերին նմանեցրեց։
Դուստրերը և թագուհիներն ասում են հարսին.
12 Վերադարձի՛ր, վերադարձի՛ր, ո՛վ սուլամացի,
վերադարձի՛ր, վերադարձի՛ր, որ մենք տեսնենք քեզ։