Հին Կտակարան
Նոր Կտակարան
Աստված անտարբեր չէ մարդու գործերի հանդեպ1 Եղիուսը նորից խոսեց ու ասաց…
Աստված անտարբեր չէ մարդու գործերի հանդեպ
1 Եղիուսը նորից խոսեց ու ասաց.
2 «Այդ ի՞նչն ես իրավունք համարել,
ո՞վ ես դու, որ ասում ես. «Արդար եմ Տիրոջ առաջ»,
3 կամ՝ «Մեղանչեցի, ի՞նչ անեմ»։
4 Կպատասխանեմ քեզ ու երեք բարեկամներիդ.
5 երկնքի՛ն նայիր ու տե՛ս,
նկատի՛ր ամպերը. որքա՜ն բարձր են քեզանից։
6 Եթե մեղք ես գործել, ի՞նչ ես անելու,
ու եթե բազում անիրավություններ ես արել, ի՞նչ կարող ես անել։
7 Արդ, եթե արդար ես, ի՞նչ ես տալու նրան,
կամ ինքն ի՞նչ է ստանալու քո ձեռքից։
8 Ամբարշտությունդ՝ քեզ նման մարդկանց,
արդարությունդ էլ մարդու որդիների համար օգուտ չունեն։
9 Շատերի կողմից զրպարտվածները կաղաղակեն,
աղաղակ կբարձրացնեն շատերի բազուկի պատճառով։
10 Սակայն մեկը չի ասել. «Ո՞ւր է Աստված, որ այս ամենն ստեղծել է
որ կարգում է գիշերային պահակության ժամերը,
11 որ ինձ զատում է երկրի չորքոտանիներից
ու երկնքի թռչուններից»։
12 Այն ժամանակ ձայն կտան, բայց չես լսի,
որովհետև ինչ որ պատահում է, տեղի է ունենում չարերի ամբարտավանությունից։
13 Տերը չի ուզում անկարգություններ տեսնել,
որովհետև Ամենակալն ինքը տեսնում է բոլորին,
14 ովքեր անօրենություն են գործում. և ինձ կփրկի։
Խնդիրքդ ներկայացրո՛ւ նրան,
եթե կարող ես գովել նրան այնպես, ինչպես Է։
15 Եվ արդ, քանի որ չկա մեկը, որ կրել է նրա բարկությունը,
մեկը, որ գիտակցել է իր ծանր հանցանքները,
16 ապա ուրեմն Հոբն էլ զուր է բացում բերանը
և իր անգիտությամբ ծանրացնում խոսքերը»։