Հին Կտակարան

Նոր Կտակարան
Պատճենել

Վա՜յ եթովպացի սուրհանդակներին1 Վա՜յ եթովպացիներին՝ գետի այն կողմումառ…

Վա՜յ եթովպացի սուրհանդակներին

1 Վա՜յ եթովպացիներին՝ գետի այն կողմում

առագաստանավերին ապավինած երկրին,

2 որ ընծաներ էր ուղարկում ծովով

և մագաղաթյա հրովարտակներ՝ ջրերի կոհակների վրայով,

որպեսզի արագընթաց սուրհանդակները գնան գոռոզացած ազգի մոտ,

ազգ, որ օտար է ու չար,

և դրանից ավելին ոչ ոք չի կարող լինել,

ազգ, որ անհույս է ու ոտքի տակ տրված։

Եվ այժմ ամբողջ երկրի գետերն 3 աշխարհի պես բնակեցված են.

պիտի բնակեցվի նրանց երկիրը,

երբ նշանը լեռան վրայից վերանա,

և լսելի լինի փողի ձայնի նման,

4 քանզի այսպես ասաց ինձ Տերը.

«Ապահովություն պիտի լինի իմ քաղաքում,

ինչպես միջօրեի տոթագին լույսը

և ամառային օրերի զով ամպը»։

5 Նախքան հունձը, երբ ծաղիկը բողբոջելու լինի,

երբ խաղողի ծաղիկը բացվի ու ազոխ դառնա,

մանր-մունր ողկույզները պիտի կտրեն մանգաղով,

ճյուղերը պիտի հատեն ու դեն նետեն։

6 Ամեն ինչ պիտի թողնի երկնքի թռչուններին

և երկրի գազաններին.

նրանց վրա պիտի հավաքվեն երկնքի թռչունները,

երկրի բոլոր գազանները պիտի հասնեն նրանց վրա։

7 Այն ժամանակ Զորությունների Տիրոջն ընծաներ պիտի մատուցվեն տանջված ու խոնարհ ժողովրդի կողմից, այդ օրերից հետո և հավիտենական ժամանակներում՝ մեծ ժողովրդի կողմից, մի ազգից, որ ոտնատակ է տրվել, բայց հույսով է մնացել և ապրում է իր երկրում՝ գետի այն կողմում, այն տեղում, որտեղ կոչվեց Զորությունների Տիրոջ անունը Սիոն լեռան վրա։