Հին Կտակարան
Նոր Կտակարան
Փեսան այսպես է ասում դուստրերին և թագուհիներին.1 Ի՞նչ եք տեսնում սուլ…
Փեսան այսպես է ասում դուստրերին և թագուհիներին.
1 Ի՞նչ եք տեսնում սուլամացու վրա,
որ դեպի մեզ է գալիս բանակների գնդերի պես։
Ինչպե՜ս կոշիկներով գեղեցկացավ քայլվածքը քո,
դո՛ւստր Ամինադաբի։
Քո ազդրերը նման են
ճարտար վարպետի ընդելուզած ուլունքների։
2 Պորտը քո սափոր է վարպետորեն կատարված՝
անպակաս խառնուրդի գինուց։
Որովայնդ նման է շուշանով ծածկած ցորենի դեզի,
3 Ստինքներդ նման են այծյամի երկվորյակ ձագերի։
4 Պարանոցդ՝ փղոսկրյա աշտարակի,
աչքերդ՝ Եսեբոնի ծովակներին՝
Բաթ-Րաբիմի դարպասների մոտ։
Ռունգերդ նման են
Դամասկոս նայող Լիբանանի աշտարակին։
5 Գլուխդ քեզ վրա է, ինչպես Կարմելոսը,
իսկ գլխիդ հյուսքերը՝ ծիրանիի նման,
թագակիր թագավորի պես ասպարեզներում։
6 Որքա՜ն գեղեցկացար և որքա՜ն քաղցրացար,
և ի՜նչ հեշտալի դարձավ, օ սե՜ր իմ, քո փափկության մեջ։
7 Հասակդ՝ արմավենու պես,
իսկ ստինքներդ էլ՝ իբրև ողկույզներ։
8 Ասացի՝ ելնեմ արմավենու վրա,
մինչև գագաթ հասնեմ,
և քո ստինքները խաղողի ողկույզի պես կլինեն,
Ռունգերիդ շունչը՝ խնձորի բույրի պես,
իսկ քո բերանը՝ իբրև ազնիվ գինի։
Հարսը դուստրերի և թագուհիների առաջ ասում է.
9 Ուղղությունը թող եղբորորդուս հետևից գնա,
բավականանա թող իմ շուրթերով ու ատամներով։
10 Ես եղբորորդունս եմ, և դեպի ինձ է դառնալու նա։
11 Արի՛, եղբորորդի՛ իմ, ելնենք ագարակները,
գիշերենք գյուղերում ու պարտեզներում։
12 Առավոտ կանուխ ելնենք այգիները,
տեսնենք, թե ծաղկե՞լ է որթը,
ծաղկե՞լ է նոճին, ծաղկե՞լ նռնենին։
Այնտե՛ղ կտամ քեզ իմ ստինքները։
13 Մանրագորներն իրենց հոտն արձակեցին։
Մեր դռների մոտ ամեն տեսակ մրգատու ծառեր կան՝
նորը հնի կողքին, որ մայրս տվեց ինձ.
այն քե՛զ համար պահեցի, եղբորորդի՛ իմ։