Հին Կտակարան
Նոր Կտակարան
Իմաստութիւն և յիմարութիւն՝ մանաւանդ խօսելիս։ 1Լաւ է * մի…
Իմաստութիւն և յիմարութիւն՝ մանաւանդ խօսելիս։
1Լաւ է * մի չոր պատառը՝ խաղաղութիւնով, քան թէ մի տուն լիքը մորթուած ոչխար՝ կռիւով։
2Իմաստուն ծառան կþտիրէ * նախատինք բերող որդիի վերայ. Եւ եղբայրների մէջ ժառանգութեան բաժին կþառնէ։
3* Արծաթի համար հալոց կայ եւ ոսկիի համար՝ քուրայ, բայց սիրտերը քննողը Տէրն է։
4Չարագործը ականջ է դնում անիրաւ շրթունքների, ստախօսը լսում է կորստական լեզուին։
5* Աղքատին ծաղր անողը նորա Արարչին է անարգում, * ձախորդութեան վերայ ուրախացողը անպատիժ չի մնալ։
6* Ծերերի պսակը որդկանց որդիքն են, եւ որդկանց պարծանքը՝ իրանց հայրերը։
7Տխմարին չի վայելիլ բարձրախօս շրթունքները, ո/ւր մնաց որ ազնուականին՝ ստախօս շրթունքը։
8* Ընծան պատուական քար է ունեցողին համար. Ուր որ էլ դառնայ՝ յաջողվում է։
9* Յանցանքը ծածկողը բարեկամութիւն ուզող է, բայց * խօսքը կրկնողը մտերիմ բարեկամներին կþբաժանէ։
10Յանդիմանութիւնը աւելի է ազդում խոհեմին, քան թէ հարիւր հարուածը՝ յիմարին։
11Միշտ ապստամբութիւն է ուզում չարը, բայց մի անգութ պատգամաւոր կþուղարկուի նորան։
12Լաւ է * մարդիս մի ձագերը կորցրած արջ պատահէ, եւ ոչ թէ յիմարն իր յիմարութեան ժամանակ։
13* Լաւութեան փոխարէն ով որ չարութիւն հատուցանէ նորա տանիցը չարիքը չի հեռանալ։
14Ջրի արձակման նման է կռիւի սկիզբը. Բայց * վէճը չþբորբոքուած դու ետ քաշուիր։
15* Անզգամին արդարացնողը, եւ արդարին անզգամ անողը, երկուսն էլ զզուելի են Տիրոջը։
16Ի՞նչ պէտք է յիմարի ձեռքին իմաստութիւն առնելու գինը, քանի որ * խելք չþունի։
17* Ամեն ժամանակ սիրող է բարեկամը, եւ եղբայրը նեղ օրուան համար է ծնուած։
18* Պակասամիտ մարդը ձեռքը երաշխաւորութեան կþտայ, եւ գրաւ կþլինի իր ընկերի առաջին։
19Յանցանքը սիրող է կռիւ սիրողը, * իր դուռը բարձրացնողը կործանման է ման գալիս։
20Ծուռ սրտի տէրը բարութիւն չի գտնիլ, եւ * լեզուն ծռողը չարութեան մէջ կþընկնի։
21* Յիմարը տրտմութիւն է իր ծնողի համար, եւ տխմարի հայրը չի ուրախանալ։
22* Ուրախ սիրտը օգտակար է ինչպէս դեղ, * բայց կոտրած սիրտը ոսկորները կþչորացնէ։
23Ամբարիշտը կաշառքը ծոցիցն առնում է, * որ ծռէ իրաւունքի ճանապարհները։
24* Իմաստութիւնը հասկացողի առաջին է, բայց յիմարի աչքերի համար՝ աշխարհքի ծայրումը։
25* Յիմար որդին տրտմութիւն է իր հօր համար, եւ դառնութիւն իր ծնողի համար։
26* Արդարի վերայ էլ տուգանք դնել լաւ չէ, նաեւ իշխաններին ծեծել՝ ուղղութեան համար։
27* Իր խօսքերը զսպողը գիտութիւն գիտէ. Եւ ծանրաբարոյ մարդը խոհեմ է։
28* Յիմարն էլ լռելով իմաստուն կþհամարուի, եւ իր շրթունքը խփողը՝ հանճարեղ։
*17.1 Գլ. ժե. 17։
*17.2 Գլ. ժ. 5։ ժթ. 26։
*17.3 Սաղ. իզ. 2։ Գլ. իէ. 21։ Երեմ. ժէ. 10։ Մաղ. գ. 3։
*17.5 Գլ. ժդ. 31։
*17.5 Յոբ լա. 29։ Աբդ. 12։
*17.6 Սաղ. ճիէ. 3։ ճիը. 3։
*17.8 Գլ. ժը. 16։ ժթ. 6։
*17.9 Գլ. ժ. 12։
*17.9 Գլ. ժզ. 28։
*17.12 Ովս. ժգ. 8։
*17.13 Սաղ. ճթ. 4, 5։ Երեմ. ժը. 20։ Տես Հռովմ. ժբ. 17։ ա Թես. ե. 15։ ա Պետ. գ. 9։
*17.14 Գլ. ի. 3։ ա Թես. դ. 11։
*17.15 Ել. իգ. 7։ Գլ. իդ. 24։ Ես. ե. 23։
*17.16 Կամ՝ սիրտ
*17.17 Հռութ ա. 16։ Գլ. ժը. 24։
*17.18 Գլ. զ. 1։ ժա. 15։
*17.19 Գլ. ժզ. 18։
*17.20 Յակ. գ. 8։
*17.21 Գլ. ժ. 1։ ժթ. 13։ Հմր. 25։
*17.22 Գլ. ժբ. 25։ ժե. 13, 15։
*17.22 Սաղ. իբ. 15։
*17.23 Ել. իգ. 8։
*17.24 Գլ. ժդ. 6։ Ժող. բ. 14։ ը. 1։
*17.25 Գլ. ժ. 1։ ժե. 20։ ժթ. 13։ Հմր. 21։
*17.26 Հմր. 15։ Գլ. ժը. 5։
*17.27 Յակ. ա. 19։
*17.28 Յոբ ժգ. 5։